Rivaldo, a właściwie Victor Barbosa Ferreira, to jeden z czołowych napastników Brazylii. W 1999 roku został uznany najlepszym piłkarzem w plebiscycie FIFA. Niestety na MŚ w 2002 roku pozostawił po sobie niesmak udając faul, którego nie było. Poznaj bliżej tego kontrowersyjnego piłkarza.
Data i miejsce urodzenia: 19.04.1972, Recife
Narodowość: Brazylia
Pozycja na boisku: Napastnik
Spis treści
1. Największe osiągnięcia Rivaldo
Reprezentacja
- Mistrz Świata z 2002 (Korea Płd. i Japonia)
- Zdobywca 34 goli w 74 meczach dla reprezentacji Brazylii
Międzynarodowe klubowe
- Mistrz Ameryki Południowej (Copa America) – 1999
- Zdobywca Pucharu Konfederacji – 1997
- Zdobywca Pucharu Europy (AC Milan) – 2003
- 2-krotny zdobywca Superpucharu Europy – 1997 (FC Barcelona), 2003 (AC Milan)
Krajowe
- Mistrz Brazylii (Palmeiras) – 1994
- 2-krotny Mistrz Hiszpanii (FC Barcelona) – 1998, 1999
- Zdobywca Pucharu Hiszpanii (FC Barcelona) – 1998
- Zdobywca Pucharu i Superpucharu Włoch (AC Milan) – 2003
- 3-krotny Mistrz Grecji (Olympiakos) – 2005, 2006, 2007
- 2-krotny zdobywca Pucharu Grecji (Olympiakos) – 2005, 2006
- 2-krotny Mistrz Uzbekistanu – 2008, 2009
Indywidualne
- Zdobywca Złotej Piłki France Football – 1999
- Najlepszy Piłkarz Świata FIFA – 1999 oraz trzeci w 2000
- Najlepszy Piłkarz Świata według World Soccer – 1999
- Najlepszy piłkarz Ligi Hiszpańskiej – 1999
- Najlepsza jedenastka MŚ 1998 i 2002
2. Lata młodzieńcze – trudne początki
Dzieciństwo Rivaldo nie było różowe, ponieważ Brazylijczyk wychowywał się w bardzo ubogiej rodzinie. Od najmłodszych lat fascynował się piłką nożną, jednak sytuacja materialna rodziny nie pozwalała nawet na zakup podstawowych atrybutów przyszłego piłkarza. Jednak już wtedy wykazał się konsekwencją w działaniu. Trenował strzały na ulicy, kopiąc co się da.
Jako nastolatek postanowił podszkolić swoje umiejętności pod okiem prawdziwych trenerów. Dlatego zgłosił się do mało znanego klubu piłkarskiego Paulista, gdzie zaczął trenować nabyte samodzielnie umiejętności. W klubie tym grał od 1988 do 1991 roku. Poświęcił ten czas na treningi. Nie miały one jednak przełożenia na występy, bo Rivaldo nie zagrał żadnego spotkania w barwach tego klubu. Zmienił klub, gdy tylko uznał, że nadaje się już do występów przed publicznością.
W latach 1991-1992 grał w barwach Santa Cruz. Rozegrał tam 18 spotkań, zdobywając 8 goli. Tam też nie zagrzał miejsca zbyt długo. Cały czas szukał swojego miejsca w piłce nożnej.
3. Kariera klubowa Rivaldo
3.1. Corinthians Sao Paulo (1993-1994)
Klub Mogi Mirim był klubem, z którym Rivaldo związał się na następny sezon, czyli 1992-93. Przez rok rozegrał tam 27 spotkań, dopisując do swojego konta kolejne 9 goli. Jego kariera zaczęła nabierać rozpędu dopiero w 1994 roku, kiedy rozpoczął treningi w Corinthians Sao Paulo.
Można stwierdzić, że ten moment jest początkiem jego profesjonalnej kariery sportowej. W tym klubie zaczął zarabiać przyzwoite pieniądze, które pozwoliły mu rozpocząć życie na wyższym poziomie. Dzięki doświadczeniom w poprzednich klubach podszkolił swoje umiejętności, co było widać w występach, w których brał udział. W barwach Corinthians Sao Paulo rozegrał 41 meczy, w których 17 razy pokonał bramkarzy przeciwników.
3.2. Przeprowadzka do Europy i kariera w Barcelonie (1997-2002)
Po roku Rivaldo postanowił skorzystać z oferty złożonej przez Palmeiras. Pozostał w tym klubie w latach 1994-1996 roku. Do swoich statystyk dodał 104 rozegrane spotkania, podczas których zdobył kolejne 53 bramki. Jednak w dalszym ciągu nie był to klub jego marzeń. W 1996 roku przeszedł na rok do Deportivo La Coruna. W 41 meczach rozegranych w barwach tego klubu zdobył 21 goli. I wreszcie nadszedł czas na klub z prawdziwego zdarzenia.
Rivaldo wzbudził zainteresowanie słynnego FC Barcelona, które szukało następcy Ronaldo i Romário. Był to skok w krainę profesjonalnego futbolu z najwyższej możliwej półki, za naprawdę duże pieniądze. Katalończycy zdecydowali się wyłożyć aż 26,7 mln dolarów, aby Rivaldo grał w ich barwach, i tak się właśnie stało. Od 1997 do 2002 roku reprezentował klubowe barwy Barcelony. W ciągu 159 spotkań zdobył w 86 bramek. Jego domeną były fantastycznie wykonywane rzuty wolne oraz celne podania do lepiej ustawionych zawodników.
Wszystko układało się doskonale do momentu zmiany selekcjonera słynnej Barcy. W momencie, gdy stanowisko trenera Katalończyków objął Luis van Gaal, okazało się, że Rivaldo nie ma już czego szukać w Barcelonie.
3.3. AC Milan (2002-2003)
Musiał po raz kolejny szukać nowego klubu, który mógłby reprezentować. Na szczęście zdążył już wyrobić sobie renomę w środowisku piłkarskim. Miał do wyboru wiele ofert, ale swoją dalszą karierę postanowił rozwijać z AC Milan. Co prawda kwota, którą Włosi zapłacili za zdolnego piłkarza, nie była powalająca, gdyż wynosiła „tylko” 4,5 mln euro. Była to jednak najkorzystniejsza oferta spośród wszystkich, które spłynęły do Rivaldo.
Okazało się jednak, że potencjał Brazylijczyka nie został do końca doceniony. W barwach Milanu wystąpił tylko w 22 spotkaniach, strzelając 5 goli. Większość czasu spędził, grzejąc ławkę rezerwowych. Nic więc dziwnego, że taka sytuacja wzbudzała jego niezadowolenie, które zresztą często manifestował. W 2003 roku odszedł z Milanu.
3.4. Cruzeiro Esporte Clube (2003-2004) i Olympiakos Pireus (2004-2007)
Tego samego roku przeszedł do Cruzeiro Esporte Clube. To kolejny klub, w którym nie zagrzał miejsca na długo i nie dokonał tam wielkich czynów. Rozegrał 11 spotkań, popisując się zaledwie dwoma celnymi strzałami. Nie wiadomo, jak potoczyłaby się dalej kariera zdolnego, ale niedocenianego Brazylijczyka, gdyby nie propozycja, która spłynęła z greckiego klubu Olympiakos Pireus. Ponownie Rivaldo miał okazję się wykazać. W Grecji spędził klika sezonów, odnosząc wreszcie sukcesy. W latach 2004-2007 rozegrał 70 spotkań w barwach Olympiakosa, 36 razy celnie trafiając do bramki przeciwnika.
3.5. AEK Ateny (2007-2008) i Bunyodkor Taszkent
Do kolejnej zmiany klubu doszło w 2007 roku, kiedy to zarząd klubu nie wpłacił na fundację Rivaldiego obiecanej kwoty, która miała wspomóc biedne, brazylijskie dzieci. Oferta przedłużenia kontraktu z piłkarzem tylko na jeden rok dolała oliwy do ognia. Rivaldo stwierdził, że współpraca z tym klubem już go nie interesuje i podpisał kontrakt z AEK Ateny na dwa lata. Po wygaśnięciu kontraktu w 2008 roku, po rozegraniu 52 spotkań i zdobyciu 18 bramek, 36-letni Rivaldo postanowił znowu zmienić barwy klubowe. Tym razem skorzystał z oferty i przeniósł się do Bunyodkor Taszkent.
Według statystyk rozegrał tam 53 spotkania, a bilans zdobytych bramek wyniósł 33. W 2010 ponowie grał w Mogi Mirim EC, następnie był wypożyczony na rok do São Paulo. Po zakończeniu kariery wciąż udziela się w świecie futbolu jako działacz i trener. To tyle na temat osobistych wyników bramkowych Rivaldo.
Do doskonałych osiągnięć strzeleckich można doliczyć również sukcesy drużynowe. Zaliczają się do nich dwukrotne Mistrzostwo Hiszpanii oraz Superpuchar Europy i Puchar Króla zdobyty z FC Barceloną. Podczas współpracy z AC Milan zdobył Puchar Włoch, tytuł Ligi Mistrzów oraz Superpuchar Europy. Równie istotne tytuły zdobył, grając w barwach Olympiakos Pireus. Tam trzykrotnie sięgnął po Mistrzostwo Grecji oraz dwukrotnie po Puchar Grecji.
W obecnych barwach zdołał już przyczynić się do podwójnego Mistrzostwa Uzbekistanu oraz zdobycia Pucharu Uzbekistanu. Wielokrotnie został też doceniony jako indywidualny zawodnik. Ma na koncie takie tytuły jak 4-krotny tytuł Obcokrajowca roku w lidze greckiej, jest też 3-krotnym wicekrólem strzelców Prima Devision, jak również piłkarzem roku Prima Devision. Do tego warto doliczyć tytuł króla strzelców Ligi Mistrzów czy Srebrny But Mistrzostw Świata w 2002 roku – na Mistrzostwach razem z Miroslavem Klose został drugim strzelcem turnieju (królem strzelców został Ronaldo).
Oprócz tego tytuł piłkarza roku według FIFA, piłkarza roku według World Soccer Magazine, zaliczenie do 100 najlepszych piłkarzy FIFA oraz nagroda Złotej Piłki (1999). Jest to doprawdy imponujący dorobek, którym niewielu piłkarzy może się pochwalić.
4. Reprezentacja
Do tych wszystkich sukcesów warto doliczyć występy w reprezentacji Brazylii. Rozegrał tam 86 spotkań i zdobył 36 goli. Udało mu się również wywalczyć srebrny medal na Mistrzostwach Świata we Francji w 1998 roku oraz złoto podczas Mistrzostwa Świata w Japonii i Korei Południowej w 2002 roku.
Rivaldo ma na swoim koncie mnóstwo sukcesów, zarówno indywidualnych, jak i zespołowych. Nic dziwnego, w końcu to piłkarz światowej klasy. Co prawda nie udało mu się nawiązać długotrwałej współpracy z żadnym z klubów, ale widocznie taki był jego styl gry. Ciągle próbował nowych rozwiązań, nowych trenerów i nowych kolegów z zespołu. Dzięki temu ma grono wiernych kibiców w każdym zakątku świata.
5. Nurkowanie (diving) Rivalda
Rivaldo zostanie przez niektórych zapamiętany z powodu występu na Mistrzostwach Świata 2002 w Japonii i Korei Południowej. Nie z powodu wysokiej jakości gry. Cała sytuacja miała miejsce w meczu półfinałowym Brazylia – Turcja (2-1). Hakan Ünsal kopnął piłkę w kierunku Rivaldo, ta odbiła się od jego kolana, po czym Rivaldo… złapał się za twarz i teatralnie przewrócił się na murawę.
Turecki piłkarz został przez to ukarany niesłusznie czerwoną kartką i dostał karę grzywny. Brazylijski piłkarz nie miał skrupułów, by grać nie fair.
