Ruud Gullit – holenderski piłkarz-legenda

Ruud Gullit

Ruud Gullit (Rudi Dil Gullit) to, obok Johana Cruyffa i Marco van Bastena, najwybitniejszy piłkarz holenderski i jeden z najlepszych futbolistów lat 80-tych. Był bardzo wszechstronnym graczem. Słynął z finezyjnej i pełnej polotu gry. Stąd przydomek „The black tullip” (Czarny tulipan).

Znakomite warunki i ogólna sprawność fizyczna sprawiały, że piłkarz był bardzo niebezpieczny i mógł zaskoczyć bramkarza w każdym momencie. Znakomicie grał głową. Legendarny George Best powiedział kiedyś: „Gullit to doskonały piłkarz pod każdym względem, moim zdaniem czyni go to lepszym graczem od Maradony”.

Data i miejsce urodzenia: 01.09.1962, Amsterdam
Narodowość:
Holandia
Pozycja na boisku: Pomocnik

 

1. Największe osiągnięcia Gullita

  • Mistrz Europy: 1988 (RFN)
  • 2-krotny zdobywca Pucharu Mistrzów (AC Milan): 1989, 1990
  • 2-krotny zdobywca Superpucharu Europy (AC Milan): 1989, 1990
  • 2-krotny zdobywca Pucharu Interkontynentalnego (AC Milan): 1989, 1990
  • Zdobywca Złotej Piłki France Football: 1987, oraz drugi w 1988
  • Najlepszy Piłkarz Roku według Soccer Magazine: 1987, 1989
  • 3-krotnie wybierany najlepszym piłkarzem Holandii
  • 3-krotny Mistrz Serie A (AC Milan): 1988, 1992, 1993
  • 3-krotny Mistrz Eredivisie: 1984 (Feyenoord), 1986 i 1987 (PSV Eindhoven)
  • Holenderski Sportowiec roku: 1987
  • Zdobywca 17 goli w 66 meczach dla reprezentacji Holandii
  • Ogółem zdobywca 175 goli w 465 oficjalnych meczach
Fortuna Zakład bez Ryzyka do 600 zł Możesz zagrać Piękna Złota pani na żółtym tle rozkłada ręce w geście prezentacji z delikatnym uśmiechem

2. Kariera klubowa

Ruud Gullit rozpoczynał swoją piłkarską karierę w klubie z miasta Haarlem o nazwie HFC Haarlem. Tam, mimo że Gullit nie był rasowym napastnikiem, strzelił dla tego klubu 32 bramki w 91 meczach. Był też najmłodszym piłkarzem, który zadebiutował w 1. Lidze Holenderskiej, miał wtedy zaledwie 16 lat. Jako 20-latek przeniósł się do Feyenoordu Rotterdam.

Spędził tak trzy lata, w drugim sezonie pomógł klubowi sięgnąć po pierwsze od 10 lat Mistrzostwo Holandii, oraz Puchar Kraju. Za swoją znakomita grę został też wyróżniony jako Holenderskim Piłkarzem Roku. Gullita w Feyenoordzie miał od kogo się uczyć, gdyż właśnie w tym klubie swoją niezwykłą karierę kończył sam Johan Cruyff.

W 1985 roku, za 400 tys. funtów przeniósł się do PSV Eindhoven. Spędził tam dwa obfite w sukcesy sezony. Zdobył z tym klubem dwa Mistrzostwa Eredivisie i ponowne miano Najlepszego Piłkarza Holandii. Ruud zaskakiwał swoją techniką i skutecznością, w 68 meczach w PSV strzelił 46 goli. Stał się piłkarzem najwyższej światowej klasy, a charakterystyczna sylwetka z bujną dredową fryzurą stała się rozpoznawalna na całym świecie.

2.1. AC Milan (1987–1993)

Nic więc dziwnego, że włoski potentat telewizyjny i właściciel AC Milanu – Silvio Berlusconi, postanowił go ściągnąć do siebie. Uczynił to w 1987 roku, wraz z innymi dwoma Holendrami; Marco van Bastenem i Frankiem Rijkaardem, tworząc niezapomniane holenderskie trio, które wraz z Paolo Maldinim i Franco Baresim, podbiło Europę.

Sam transfer Ruuda Gullita wynosił wówczas rekordowe 6 mln funtów. Ale była to bardzo trafiona inwestycja, gdyż w pierwszym sezonie wywalczył oczekiwane od dobrych kilku lat Mistrzostwo Włoch. W 1987 roku, za wspaniałe występy w PSV i Milanie, Ruud Gullit został uhonorowany Złotą Piłką.

W 1988 Milan z Gullitem gromił wszystkie drużyny w Pucharze Europy, w tym 5:0 Real Madryt (półfinał), w którym to Gullit strzelił bramkę głową. W finale tych rozgrywek AC Milan spotkał się ze Steauą Bukareszt. Wynik spotkania na 1:0 otworzył Ruud. Na 2:0 podwyższył van Basten, strzelając także ostatniego gola dla Milanu.

Jednak ozdobą meczu był drugi gol Gullita, który w piękny sposób przyjął piłkę na 16. metrze i równie pięknym strzałem posłał futbolówkę w prawy róg bramki. Holender sezon klubowy zakończył zdobyciem Pucharu Interkontynentalnego oraz tytułem Najlepszego Piłkarza Świata według World Soccer.

Niestety kolejny rok nie był udany dla Gullita, poważna kontuzja wiązadeł w kolanie spowodowała jego absencję przez praktycznie cały sezon, rozgrywając w nim tylko dwa mecze. Powrócił na finał Pucharu Europy, w którym Milan zmierzył się z Benficą. Jedyny w spotkaniu gol Franka Rijkaarda spowodował, że Gullit wraz z kolegami mógł cieszyć się z drugiego z rzędu Pucharu Mistrzów.

Milan zmierzał do trzeciego z rzędu trofeum, ale plany te pokrzyżował Olympique Marsylia w ćwierćfinale. Milan odmówił gry, po tym jak doszło do awarii światła dwie minuty przed końcem. Konsekwencją tego zachowania było wykluczenie klubu z europejskich rozgrywek w kolejnym sezonie.

Przez dwa kolejne sezony spędzone w mediolańskim klubie, Ruud Gullit zdobył dwa Mistrzostwa Włoch, ale jego pozycja w drużynie był coraz słabsza. Nie wystąpił m.in w finale Ligi Mistrzów w 1993 roku, gdyż przepisy pozwalały na grę tylko trzem cudzoziemcom. Opuścił on klub po sezonie 1992/1993, strzelił dla Milanu 56 bramek w 171 meczach.

2.2. Sampdoria (1993–1994)

W 1993 roku został zawodnikiem Sampdorii Genua. Szybko stał się najważniejszym filarem tej drużyny, zdobywając w pierwszym sezonie Puchar Włoch i 16 bramek, w tym jedną w zwycięskim meczu z Milanem. Klub z Mediolanu chyba pożałował swojej decyzji, bo ponownie ściągnął do siebie swego byłego piłkarza. Ale Gullit długo tam nie zabawił, ostatecznie opuścił AC Milan w 1994 roku, i ponownie związał się z Sampdorią. Grając Genu strzelił w sumie 27 goli w 63 meczach.

Następnie prezydent AC Milanu Silvio Berlusconi ściągnął go na San Siro, gdzie zaoferował mu rekordową gażę 6 milionów funtów. Grając dla wielkiego Milanu późnych lat 80., w którym grały m.in. takie gwiazdy jak Marco van Basten, Frank Rijkaard, Paolo Maldini czy Franco Baresi, Gullit pomógł klubowi w wywalczeniu trzech tytułów mistrzowskich w Serie A oraz dwóch w Pucharze Europy Mistrzów Krajowych w 1989 i 1990.

Rudd Gullit był znany z powodu swoich umiejętności wyskoku do piłki i gry głową, które wyróżniały się spośród jego wielkiego talentu kreowania gry (grał na pozycji ofensywnego pomocnika). Ruud był jednym z najlepszych piłkarzy w historii Holandii oraz podstawowym zawodnikiem reprezentacji Niderlandów, którą doprowadził do jedynego w historii tytułu, Mistrzostwa Europy 1988.

2.3. Chelsea (1995–1998)

W 1995 r. Ruud Gullit podpisał kontrakt z Chelsea F.C. na zasadzie wolnego transferu. Początkowo grał według taktyki trenera Glenna Hoddle’a na pozycji defensywnej, jednak później został przesunięty do środka, dzięki czemu zdobył sześć bramek.

Latem 1996 Hoddle opuścił klub ze Stamford Bridge i został trenerem reprezentacji Anglii, a Gullit został grającym menedżerem Chelsea. Taki stan miał miejsce do 1998 roku, kiedy to holender ostatecznie zakończył karierę. Przyczynił się do wypromowania klubu i ściągnięcia kilku gwiazd jak.

3. Kariera reprezentacyjna

Przygodę z Reprezentacją Holandii U-21 rozpoczął w 1979 r. Dwa lata później zadebiutował z reprezentacji seniorskiej w przegranym meczu 2:1 ze Szwajcarią. Jednak Holandię prześladował pech, nie udało się im się zakwalifikować do żadnej imprezy od 1980 do 1988 r. Ale wszystkie rozczarowania „Pomarańczowi” odkupili w 1988 r. podczas Mistrzostw Europy.

Na tej imprezie Gullit, van BastenRijkaardKoeman i kilku innych znakomitych piłkarzy stworzyli drużynę nie do pokonania. Rudd Gullit był kapitanem drużyny, obok van Bastena najlepszym piłkarzem turnieju. Kreował grę, zaliczył kilka asyst, a w finale z ZSRR strzelił pamiętną bramkę główką. Jako pierwszy Holender w historii uniósł Puchar Delaneya.

Po takim sukcesie i znakomitej grze Holendrzy na MŚ w 1990 roku jechali jako główni faworyci. Ale tam „Oranje” nie sprostali oczekiwaniom, a sam Gullit narzekał na swoje kolano. Jednak to on dał awans Holendrom do 1/8 finału, kiedy to wspaniałym minięciu dwójki piłkarzy irlandzkich, strzelił wyrównującego gola 1:1. W fazie pucharowej Holandia przegrała 2:1 z RFN.

Na Mistrzostwach Europy w Szwecji 1992 roku, Holandia grała dobrze, Gullit znakomicie rozgrywał asystował Bergkampowi. W grupie „Oranje” pokonali 3:1 Niemców i wydawał się, że półfinałowy mecz z Danią będzie tylko formalnością. Ale Dania okazała się czarnym koniem turnieju, pokonując w karnych Holandię i wygrywając całe mistrzostwa.

To był ostatni wielki turniej Gullita, spór z trenerem reprezentacji Dickiem Advocatem, sprawił, że Gullit jeszcze tylko trzy razy zagrał w drużynie narodowej, na MŚ w 1994 roku już nie pojechał.

4. Kariera trenerska

Początek jego kariery trenerskiej był obiecujący. W pierwszym sezonie z Chelsea (1996/1997) zdobył z zespołem Puchar Anglii – pierwsze poważne trofeum od 26 lat. Gullit doprowadził także klub do zaskakująco wysokiej 6. pozycji w tabeli Premiership w tym samym roku.

W kolejnym sezonie powiodło mu się jeszcze lepiej, zajął w lidze 2. miejsce i doszedł do ćwierćfinałów Pucharu Anglii oraz Pucharu FA. Został jednak zwolniony z klubu po nieporozumieniach związanych z finansami.

W 1998 został menedżerem klubu Newcastle United, gdzie od razu obiecał sukcesy. W pierwszym sezonie dotarł do finału Pucharu FA. W kolejnym sezonie, w którym zawód przyniósł pech gwiazdy klubu Alana Shearera, Gullit pokłócił się z kapitanem klubu Robertem Lee i zrezygnował z funkcji po 5 meczach sezonu 1999/2000, po porażce ligowej z lokalnym rywalem Sunderlandem.

Mówi się, że jego decyzja i tak była konieczna, gdyż Gullit był przygotowywany do zwolnienia z pracy. Kolejne kilka lat pracował okazjonalnie jako ekspert piłkarski. Przed sezonem 2004/2005 został trenerem swojego byłego klubu Feyenoordu Rotterdam, jednakże zrezygnował po zakończeniu tego samego sezonu z powodu braku zdobytych tytułów. Od 2007 do 2008 roku prowadził Los Angeles Galaxy, zaś obecnie pracuje dla swojego byłego klubu, Milanu, gdzie zajmuje się skautingiem.

5. Życie prywatne

Ruud Gullit był trzykrotnie żonaty. Ma sześcioro dzieci, w tym syna i córkę z obecną żoną Estellą Cruyff – siostrzenicą Johana Cruyffa.

Jak wielu piłkarzy holenderskich, Gullit ma pochodzenie surinamskie. Jego ojciec George emigrował z byłej kolonii holenderskiej i związał się mieszkanką Amsterdamu Rią Dil.

Fortuna Zakład bez Ryzyka do 600 zł Możesz zagrać Piękna Złota pani na żółtym tle rozkłada ręce w geście prezentacji z delikatnym uśmiechem
5 1 vote
Article Rating
Subscribe
Powiadom o
guest
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments