Roberto Carlos (a dokładnie Roberto Carlos da Silva Rocha) to 125-krotny reprezentant Brazylii. Zachwycał skutecznością nie tylko w roli obrońcy, ale i etatowego wykonawcy rzutów wolnych. Po jego strzałach z kilkudziesięciu metrów kapitulowali najbardziej znani bramkarze. Piłka szybowała z zawrotną prędkością, a tor lotu zdawał się przeczyć prawom fizyki.
Autor fot. nieznany
Roberto Carlos zapisał się w historii futbolu jako najbardziej ofensywny lewy obrońca, strzelając w całej karierze blisko 100 bramek w rozgrywkach klubowych oraz 11 dla reprezentacji Brazylii. Mistrz Świata z 2002 roku i trzykrotny tryumfator Ligi Mistrzów odwiesił buty piłkarskie na kołku dopiero po „czterdziestce”.
Prywatnie znany z przyjaznego usposobienia. Był darzony sympatią przez kolegów z drużyny i cieszył się szacunkiem kibiców. Ma aż 11 dzieci z 7 kobietami. Niedawno Roberto został też dziadkiem.
Roberto obdarzony był nieprzeciętną szybkością oraz doskonałym opanowaniem piłki i dryblingiem. Miał potężnie umięśnione uda (obwód 61 cm!). Filigranowy obrońca ekipy Canarinhos (168 cm) grał na różnych kontynentach, ale zdecydowanie najlepsze lata spędził w Realu Madryt.
El Hombre Bala (The Bullet Man / Człowiek-Pocisk) jest autorem jednego z najpiękniejszych i najbardziej niesamowitych goli w historii światowego futbolu! Jego słynną bramkę z 1997 roku analizowali nawet naukowcy, publikując wyniki na łamach „New Journal of Physics”.
Po zakończeniu piłkarskiej kariery, przez kilka lat pełnił funkcję trenera.
Data i miejsce urodzenia: 10 kwietnia 1973 roku, Garça
Narodowość: Brazylia
Pozycja na boisku: lewy obrońca
Wzrost: 168 cm
Spis treści
1. Największe osiągnięcia
Klubowe
- Mistrzostwo Brazylii (1993, 1994)
- Puchar Brazylii (1993, 1994)
- Mistrzostwo Hiszpanii: (1997, 2001, 2003, 2007)
- Superpuchar Hiszpanii (1997, 2001, 2003)
- Liga Mistrzów (1998, 2000, 2002)
- Superpuchar Europy (2002)
- Puchar Interkontynentalny (1998, 2002)
Reprezentacyjne
- Mistrzostwo Świata (2002)
- miejsce na Mistrzostwach Świata (1998)
- Ćwierćfinał Mistrzostw Świata (2006)
- Copa América (1997, 1999)
- miejsce na Letnich Igrzyskach Olimpijskich (1996)
- Puchar Konfederacji (1997)
Indywidualne
- miejsce w rankingu na Najlepszego Piłkarza Świata wg FIFA (1997)
- Wybrany do FIFA World Cup Dream Team
- Wybrany do składu FIFA 100 przez Pele (2004)
2. Kariera klubowa
2.1 Młodość
Urodzony w 1973 roku Roberto Carlos stawiał pierwsze kroki w União São João, gdzie zdarzało mu się nawet odgrywać rolę napastnika. Udane występy sprawiły, że Carlos już wieku 19 lat otrzymał powołanie do reprezentacji Brazylii.
W sierpniu 1992 roku przeszedł do Atletico Mineiro i wraz z drugą drużyną tego klubu – udał się po tournee po Europie. Po zakończeniu kariery był szczególnie wdzięczny Atletico Mineiro za zaufanie i okazję zaprezentowania swoich umiejętności przed kibicami i menadżerami Starego Kontynentu, gdyż wpłynęło to znacząca na losy jego kariery.
W 1993 roku Roberto Carlos zasilił szeregi Palmeiras, gdzie występował przez dwa sezony. Wraz z klubem wywalczył dwukrotnie Mistrzostwo Brazylii.
W roku 1995 piłkarz był bliski finalizacji kontraktu z klubem Premier League – Aston Villa, jednak ostatecznie podpisał umowę z utytułowanym Interem Mediolan z Serie A. Roberto Carlos zaliczył fantastyczny debiut w barwach Nerazzurri, zdobywając jedynego gola w meczu z prawie z 30 metrów przeciwko drużynie Vicenza.
Roberto Carlos al INTER (1995-1996):
W czasie rocznego pobytu w Inter Mediolan, Roberto Carlos strzelił dla klubu 7 bramek we wszystkich rozgrywkach, jednak ze względu na konflikt z trenerem Roy’em Hodgson’em – zdecydował się na opuszczenie Serie A. Szkoleniowiec Interu chciał, aby Carlos grywał jako skrzydłowy, natomiast piłkarz znacznie lepiej odnajdywał się w roli lewego obrońcy. Roberto zgłosił nawet problem i prośbę ówczesnego prezesowi klubu – Massimo Moratti’emu, jednak gdy i to nie poskutkowało, Brazylijczyk postanowił odejść z Interu.
Po latach, w jednym z wywiadów piłkarz w ostrych słowach skrytykował trenera Hodgson’a, który – jak to określił Carlos – „nie znał się na futbolu i chciał zniszczyć mu karierę”. Na szczęście, nowego pracodawcy nie musiał szukać długo, a z perspektywy czasu można stwierdzić, że przenosiny do Realu Madryt były strzałem w dziesiątkę.
2.2 Kariera seniorska w Realu Madryt (1996-2007)
Do Realu Madryt ściągnął Roberto Carlosa trener Fabio Capello, który – gdy tylko dowiedział się o zamiarze odejścia piłkarza z Interu – poleciał do Mediolanu osobiście negocjować jego transfer do „Królewskich”. Kwota transferu za piłkarza wyniosła 6 milionów euro.
Od sezonu 1996/1997 aż do sezonu 2006/2007, Roberto Carlos był etatowym lewym obrońcą Realu.
W trakcie 11-letniego pobytu na Santiago Bernabeu, Carlos grał w koszulce z numerem „3”. W 584 meczach strzelił 71 bramek.
Podczas reprezentowania barw Realu Madryt, Roberto grał z takimi gwiazdami jak: Zinedine Zidane, Luis Figo czy David Beckham.
Był wymieniany jako najlepszy lewy obrońca na świecie (obok Paulo Maldini’ego z AC Milan).
Roberto Carlos zdobył z Realem cztery razy Mistrzostwo Hiszpanii.
Trzy razy tryumfował w elitarnej Lidze Mistrzów UEFA.
W lutym 1998 roku strzelił spektakularną bramkę w pełnym biegu, niemal z zerowego kąta, a trajektoria lotu piłki do dziś zachwyca analityków, którzy określają ją jako „niemożliwą do zdobycia”…
W finale z 2002 roku – asystował przy bramce z woleja Zinedine Zidane’a, która do dzisiaj uznawana jest za najpiękniejsze trafienie w historii Champions League UEFA. Piastował również funkcję kapitana Galacticos.
W dniu 6 grudnia 2003 roku Carlos strzelił inauguracyjną bramkę w El Clasico, która przyczyniła się do wygranej Realu nad Barceloną na Camp Nou – po raz pierwszy od 20 lat.
Z kolei w marcu 2007 roku w spotkaniu rewanżowym z Bayernem Monachium w ramach Ligi Mistrzów, Roberto przyczynił się do utraty gola przez Real, zaraz po pierwszym gwizdku sędziego. Bramka zdobyta wówczas przez Roya Makaaya pozostaje najszybciej strzelonym golem w całej historii Ligi Mistrzów UEFA (10,12 sekundy po rozpoczęciu meczu).
Roy Makaay scores after 10 seconds – UEFA Champions League quickest goal – VIDEO
Jak się później okazało, błąd Roberto Carlosa wyeliminował Real Madryt z dalszej rywalizacji w Champions League, a sam piłkarz wziął za to całą winę na siebie. Przy okazji oznajmił, iż sezon 2006/2007 będzie jego ostatnim dla Realu Madryt, ponieważ nie przedłuży wygasającego kontraktu.
Ostatniego gola dla „Królewskich”, reprezentacyjny obrońca Brazylii zdobył na trzy kolejki przed końcem sezonu w pojedynku z Recreativo de Huelva. Bramka na 3-2, strzelona przez Roberto Carlosa już w doliczonym czasie gry, przypieczętowała wówczas 30. tytuł mistrzowski dla Realu Madryt!
La Liga de las Remontadas: (2006-2007) Recreativo 2 – 3 Real Madrid (Cadena Ser) – VIDEO
Po raz ostatni w La Liga oraz na stadionie Santiago Bernabeu wystąpił w spotkaniu z Majorką, które Real wygrał 3-1.
2.3 Kariera seniorska w Fenerbahce (2007-2009)
W dniu 19 czerwca 2007 roku, Roberto Carlos podpisał dwuletni kontrakt z tureckim Fenerbahce, z opcją przedłużenia na kolejny sezon.
W pierwszym spotkaniu w barwach nowego klubu zdobył z nim Superpuchar Turcji (wygrana 2-1 z Bestikas), natomiast swojego inauguracyjnego gola dla Fenerbahce, Carlos strzelił z meczu z Sivassporem (25 sierpnia 2007 roku). Co ciekawe, był to dopiero trzeci w dotychczasowej karierze gol zdobyty przez Roberto po strzale głową.
Przez kontuzję zmuszony był do pauzowania w końcówce sezonu 2007/2008. Nie mógł pomóc drużynie w rywalizacji o tytuł mistrzowski, który Fenerbahce przegrał na rzecz ekipy Galatasaray Stambuł.
Roberto Carlos pozostał w klubie do końca 2009 roku. Ostatni mecz w tureckim zespole zagrał 17 grudnia 2009 roku – przeciwko Sheriff Tiraspol (Liga Europy UEFA). Roberto Carlos strzelił dla Fenerbahce w sumie 9 bramek.
Z sentymentu do hiszpańskiego klubu, Roberto zadeklarował możliwość gry dla Realu Madryt za darmo, ale nie wykluczył również powrotu do rodzimej Brazylii. Ostatecznie przeważyła ta druga opcja i po 15 latach nieobecności, Roberto wrócił do swojego kraju.
2.4 Kariera seniorska w Corinthians Paulista (2010-2011)
W 2010 roku Roberto Carlos zameldował się na treningach w zespole Corinthians, w którym grał już jego przyjaciel z Realu i reprezentacji – Ronaldo. W dniu 4 czerwca 2010 roku zdobył swojego pierwszego gola w meczu przeciwko Internacional, pomagając Corinthians sukcesywnie wspinać się w górę ligowej tabeli.
Pół roku później – 16 stycznia 2011 roku, Roberto Carlos po raz kolejny zachwycił wspaniałą bramką. Tym razem pokonał bramkarza drużyny Portugues bezpośrednio z rzutu rożnego.
Feralny dzień miał miejsce 13 lutego 2011 roku, kiedy Corinthians odpadli w rywalizacji o Copa Libertadores z kolumbijskim zespołem Deportivo Tolima (0-2). Fani brazylijskiej drużyny nie mogli pogodzić się z porażką. W konsekwencji zaczęli nękać Carlosa i jego bliskich telefonami z pogróżkami. Co ciekawe, Roberto w ogóle nie wystąpił w tym spotkaniu… Po serii nieprzyjemnych incydentów Carlos poprosił klub o zwolnienie z kontraktu, a Corinthians odniósł się do decyzji piłkarza ze zrozumieniem.
2.5 Kariera seniorska w Anży Machaczkała (2011-2012)
Roberto Carlos w ekspresowym tempie znalazł nowego pracodawcę – trafił za ok. 10 milionów euro do dagestańskiego zespołu Anży Machaczkała, występującego w rosyjskiej ekstraklasie.
W drużynie został przywitany z respektem i szacunkiem. Od razu został też mianowany kapitanem zespołu Anży (Anzhi).
Pierwszą bramkę brazylijski obrońca strzelił 25 kwietnia 2011 roku w spotkaniu z Dynamo Moskwa (2-2). W inauguracyjnym sezonie Carlos strzelił 5 bramek w 28 meczach.
Później, po oficjalnym zakończeniu kariery, Carlos pełnił przez pewien czas w Anży Machaczkała funkcję trenera i dyrektora klubu.
3. Kariera reprezentacyjna
Roberto Carlos zaliczył aż 125 meczów w reprezentacji narodowej Brazylii, podczas których zdobył 11 bramek.
Pod względem liczby występów, ustępuje jedynie innemu obrońcy ekipy Canarinhos – Cafu.
Carlos wystąpił na trzech Mistrzostwach Świata, w czterech turniejach Copa America, a także w Pucharze Konfederacji oraz na Igrzyskach Olimpijskich.
Carlos wywalczył z Brazylią Mistrzostwo Świata w 2002 roku, a cztery lata wcześniej grał w finale (1998). Podczas eliminacji do Mundialu 2002, po meczu z Paragwajem, Carlos został opluty przez bramkarza Chilaverta, za rzekome obrażanie jego rodziny.
Po tym incydencie, Chilavert został zdyskwalifikowany i nie zagrał w trzech kolejnych meczach.
Po porażce Brazylii z Francją (0-1), w ćwierćfinale Mistrzostw Świata 2006, pod presją krytyki ze strony kibiców, Roberto Carlos oznajmił, że było to jego pożegnalny występ w barwach Canarinhos. Po powrocie do kraju w 2010 roku, zgłosił on jednak trenerowi Dundze swoją gotowość do kontynuowania gry dla Brazylii. Ostatecznie nie znalazł się w 23-osobowej kadrze na kolejne Mistrzostwa Świata.
To właśnie w reprezentacji strzelił swoją najsłynniejszą bramkę w karierze.
W trakcie spotkania z Francją w dniu 3 czerwca 1997 roku, zdobył kosmicznego gola z blisko 40 m. Po jego atomowym uderzeniu z rzutu wolnego, piłka po niesamowitej trajektorii powędrowała obok muru i wpadła do siatki zdezorientowanego Fabiena Bartheza, zahaczając jeszcze o słupek.
Chwilę przed uderzeniem, komentator naśmiewał się z rozbiegu na 20 jardów przy uderzeniu na 30 jardów:
4. Kariera trenerska
Po ogłoszeniu końca swojej piłkarskiej przygody w roli zawodnika, Carlos przyjął propozycję poprowadzenia Anży Machaczkała jako trener. Jednak dagestański klub szybko rozstał się z Carlosem.
W 2013 roku Carlos objął funkcję szkoleniowca w tureckim Sivassporze, jednak 21 grudnia 2014 roku zrezygnował z posady, po porażce ligowej z drużyną Istambul BB, przenosząc się do tureckiego Akhisarspor.
W 2015 roku Carlos starał się sfinalizować współpracę trenerską z katarskim Al-Arabi, ale ostatecznie nie doszło do porozumienia. W połowie 2015 roku podpisał więc kontrakt menadżera indyjskiego klubu Delhi Dynamos, z którą rozstał się po jednym sezonie.
Fani do dziś zachwycają się tym niesamowitym uderzeniem, a naukowcy przez lata głowili się nad wytłumaczeniem fenomenu toru lotu piłki kopniętej i podkręconej z całej mocy przez Carlosa zewnętrzną częścią lewej stopy.
Naukowcy odwzorowali idealną trajektorię wirującej sfery, nawiązując do podkręconej przez Roberto piłki. Postanowili wyeliminować turbulencje i wpływ grawitacji i dlatego odwzorowali ten manewr w wodzie, przy pomocy plastikowej piłeczki, o identycznej gęstości co woda.
Okazało się, że im dłużej leci obracająca się piłka, tym bardziej zakrzywia swój tor lotu, w czym dużą rolę odgrywa tarcie powietrza o futbolówkę. Dzieje się tak dzięki oddziaływaniu siły prostopadłej do jej kierunku ruchu (w fizyce nazywa się to efektem Magnusa). Na boisku odpowiada to tarciu powietrza o piłkę. Zjawisko to zostało nazwane przez naukowców spiralą wirującej piłki, gdyż trajektorią lotu wirującej sfery jest spirala – niczym zwijająca się muszla.
Aby jednak można było zaobserwować takie zjawisko w futbolu, piłka musi przebyć dłuższą drogę, a to jest możliwe tylko przy ekstremalnie silnych uderzeniach, które minimalizują wpływ grawitacji.
6. Roberto Carlos prywatnie
Roberto jest ojcem 11 dzieci, które ma z 7 kobietami. W 2017 roku po raz pierwszy został dziadkiem.
Roberto Carlos posiada podwójne obywatelstwo – brazylijskie i hiszpańskie. Nabycie tego drugiego, umożliwiło Realowi Madryt „ominięcie” przepisów i zatrudnienie trzeciego piłkarza spoza Unii Europejskiej, którym wówczas był inny Brazylijczyk – Robinho.
Roberto Carlos aktywnie wspiera akcje przeciwko rasizmowi. Sam kilkukrotnie stał się ofiarą tego typu zachowań, m. in. w Anży Machaczkała, kiedy kibice rzucili mu pod nogi banana.
7. Roberto Carlos – ciekawostki
Największa zmierzona prędkość piłki, kopniętej przez Roberto Carlosa, szybowała z zawrotną szybkością 180 km/h.
Rekordowe uderzenie futbolówki z rzutu wolnego (z prędkością 211 km/h!) należy do lewonożnego Brazylijczyka Ronny’ego (Sporting Lizbona, 2006).
Roberto Carlos, jako jeden z najsłynniejszych wykonawców rzutów wolnych, często zapraszany jest na szkolenia i eventy, na których dzieli się tajnikami „idealnego strzału z dystansu”.
Na swoje 38. urodziny Carlos otrzymał od właściciela Anży Machaczkała prezent w postaci Bugatti Veyron.
Taki samochód można dziś kupić już za… 5 milionów złotych.
Podczas wywiadu w czerwcu 2005 roku, Roberto został okradziony przez uzbrojonych napastników, którzy zrabowali mu zegarek i telefon należący do redaktora.
W roku 2017 Carlos musiał odpierać zarzuty o rzekome stosowanie dopingu, po tym jak niemieccy dziennikarze śledczy ujawnili praktyki lekarza Julio Cesara Alvesa – z usług którego korzystał też piłkarz.
81 cm w udzie